Ay Bakışlı Güzel Kadın

Ay bakışlı güzel kadın
Dört mevsimi yaşatan, İstanbul gibisin
Şair yürekli, hüzünlü bir şehir gibi
Gül istedim gül
Hadi bir gül, içimin mevsimi hep senle dolsun
Gülücüklerin sarsın bu şehri

Ay bakışlı güzel kadın
Bugün sana uğradı yüreğim
Şehrine uğradı ayaklarım
Baktım yoksun
Neşesi yok sensiz bu şehrin
Neşesi yok İstanbul’un

Seni aradı bu şehrin dört bir yanında,
Issız sokaklarında, bu deli divane şaşkın gönlüm
Galata’da, Haliç’te,
Üsküdar’da, Kadıköy sahilinde
Seni bekledi
Kız kulesine uzun uzun dalan gözlerim

Yoktun…
Bakışlarından, hüzün damlayan gülücüklerin,
Ruhumda, aklımda, kanımda dolaşmaya başladı.
Hazana uğrayan gönlümden ay bakışlı şiirler dökülüverdi

Gel istedim.
Gül istedim, sıcacık içten.
Gül gül ki, zifiri geceme,
İstanbul’a güneş doğsun
Gül ki, İstanbul seni koksun
Hadi gül, bahçemde güller açsın
Varlığını hissettirsin.
Dokuz doğuran bu anne sancısı varlığınla son bulsun

Gel istedim
Gül istedim gül
Gül ki, neşenin bulutlardan sen diye damladığını hissedeyim.
Gül her zaman gül
Sen gül sen gül ki,
Ben, yedi tepe İstanbul’a kanat çırpayım…

Arzu Ulaş Tayboğa