Telefon Zengi

Gör neçe ylldır ki, susmuş telefonda,
Gelir kulağıma, yine de sesin.
Alıram elime ne vakt desteyi,
Yayılır üzüme ılık nefesin.

Ele ki, telefonun zengi çalınır,
Gah oğlum yüyürür, kızım yüyürür.
Oyanır kalbimin hatıraları,
Öten sevgi için kalbim döyünür.

Yamanca korkuram telefon zenginden,
Bir anlık tutulur açık benizim.
Sıkıb dodakıma herden desteyi,
Gizlice diyorum:” Selam, Azizim!”

Gözlerim bakanda susmuş telefona,
Duyuram sevgimin qürub rengini.
Bu evde ne varsa, doğmadır bene,
Birce kıskanıram telefon zengini.

Şakir Mehbusi
Türkiye Kültür-Sanat-Edebiyat Ödüllüsü